Uil en Wolf & Co.

Tanja Brandt heeft bijna altijd honden gehad. Haar grote liefde is de Mechelaar. Al tien jaar lang wijkt de vriendelijke reu Ingo niet van haar zijde. En sinds bijna twee jaar houdt Dio, de jonge Tsjechoslowaakse wolfshond, Tanja en hond Ingo scherp. Dio lijkt niet alleen verwarrend veel op een wolf, het ras lijkt ook sterk op zijn wilde voorouders. "Een sloopkogel op vier poten, ondertussen super getraind, maar gewoon nogal onstuimig door zijn grootte," karakteriseert Brandt "de grijze". 

Om haar droom van eigen uilen te realiseren, nam Brandt een jacht- en valkeniersvergunning. Dat is de wet in Duitsland. Sindsdien zijn de uilen niet meer weg te denken uit haar dagelijks leven. Maar twee grote en uiterst beweeglijke honden, hoe gaat dat samen met de tere uilen, zeker als je ze zelf opvoedt?

De talrijke volgers van Brandt op bijvoorbeeld Instagram kunnen deze vraag gemakkelijk beantwoorden: verbazingwekkend goed! Daar konden ze uit de eerste hand zien hoe Ingo en Dio Brandt hielpen om de oehoe Bruni (eigenlijk Bruhnhilde) met de hand op te voeden als harig speelkameraadje. Bruni's partner, de Siberische oehoe Klaus-Bärbel, heeft ook een nauwe band met Ingo sinds hij een kuiken was. Daarnaast leven de kerkuilen Lusi (mannetje) en Carola en de havikuilen Rüdiger en Lutz in de volières.

De grootste sterren op het sociale web zijn echter de chronisch slechtgehumeurde Gandalf met zijn maatje Gerd (beide witkopuilen), de onverschrokken kleine uil Albi, die Brandt als klein kuiken meer dood dan levend aantrof en met de hand grootbracht, en haar schuwe partner Siggi. De enige niet-uil in Brandts troep is de woestijnbuizerd Phoenix.

Maar Brandt inspireert niet alleen met haar foto's in boeken of kalenders. Met bijna 400.000 volgers op Instagram en meer dan 220.000 fans van haar verschillende Facebook-profielen is Tanja Brandt inmiddels een van de fotografen met het grootste bereik op het Duitse sociale web. Op de vraag welke social media-strategie ze heeft gebruikt om dit bereik te bereiken, schudt Brandt perplex haar hoofd: "Daar heb ik geen idee van, ik doe het gewoon". Ongetwijfeld zijn schattige dieren op zich een goede voorwaarde voor succesvolle "contentproductie". Maar als je ook nog een goede fotograaf bent, is dat natuurlijk ook een voordeel. Maar het is eerder nadelig voor je carrière als je, zoals Brandt, de meeste uitnodigingen om op televisie te verschijnen afslaat. De reden: ze heeft gewoon te veel plankenkoorts voor de camera. Gelukkig geldt dat niet voor de eigen smartphone. En hier komt nog een succesfactor om de hoek kijken: Tanja Brandt is een uitstekende verteller. Dat komt haar niet alleen ten goede bij het schrijven van haar boeken, maar is vooral onmisbaar voor de Story-functie op Instagram en Facebook.

In de praktijk is het samenleven met uilen niet zo eenvoudig. Brandt had altijd moeite om een geschikt pand te vinden waar ze met haar uilen kon wonen. Een paar maanden geleden vond ze met haar partner Christian Borchart, een gepromoveerd werktuigbouwkundig ingenieur die naar verluidt "niet van honden houdt", zoals Brandt met een knipoog zegt, een voormalige dorpsbakkerij in Hochsauerland. De twee bouwen het nu geleidelijk om tot hun nieuwe huis. 

Hier hebben ze genoeg ruimte voor de volières en tolerante buren. Zodat ze altijd weten dat het goed gaat met hun vogels, heeft Brandt bewakingscamera's rond de volières geïnstalleerd. Het pand ligt midden in het dorp Hoppecke, vlakbij de kerk. Maar Brandt merkte al snel dat ze haar eigendom deelt met een bende wasberen, talrijke katten, marters en verschillende vossen, vooral 's nachts. Deze laatste vormen een groot gevaar, althans voor de kleinere uilen, en maakten een onmiddellijke versterking van de volières noodzakelijk. 

Brandt is meteen in de ban van de dierenactiviteit op haar terrein en deelt haar enthousiasme met haar volgelingen. Daardoor behoren de vossen Theo en Thea, de marters Bernd en Berni, Ninja-Cat en de wasberenbende nu ook tot de sterren van Brandts dagelijkse berichtgeving op social media. 
 

Het cliché "content is king" blijkt dus ook bij Brandt waar te zijn. Uilen en honden zijn gewoon schattig. Maar dat alleen verklaart niet hun bereik. Een andere belangrijke succesfactor is authenticiteit. Een kwaliteit die veel social media sterren en influencers vaak terecht wordt ontzegd. "Ik laat mijn volgers gewoon deelnemen aan mijn meestal wat chaotische leven", legt Brandt uit. Ze krijgt vaak feedback dat haar foto's en verhalen veel mensen een goed gevoel geven. Voor haar volgers is haar werk afleiding, vermaak, stemmingmaker, maar ook een rolmodel. 

"Ik kreeg onlangs de diagnose syndroom van Asperger. Aan de ene kant schrok ik daarvan, maar aan de andere kant gaf het me een heel opgelucht gevoel omdat het me ook enigszins verklaart waarom ik ben zoals ik ben", legt Brandt uit. Natuurlijk dacht ze na over hoe ze ermee om moest gaan en besloot ze open te zijn over deze diagnose. "Waarom zou ik er een geheim van maken? Ik heb er niet voor gekozen en een psychiatrische aandoening is niet meer iets om je voor te schamen dan iets lichamelijks", verklaart Brandt haar besluit. Brandt is dus een social media-fenomeen dat vooral succes heeft omdat ze Tanja Brandt is. Een geheim van succes dat andere fotografen moeilijk op zichzelf kunnen overbrengen. Toch bewijst ze op indrukwekkende wijze dat je aan de ene kant "content" nodig hebt, aan de andere kant moet je persoonlijkheid en karakter hebben en ten derde moet je een goede verhalenverteller zijn die de "content" op een onderhoudende en spannende manier overbrengt. 

Je vermoedt het misschien al, maar zelfs als je Brandt vraagt naar haar businessmodel, krijg je opnieuw een wat verbijsterd schouderophalen. Het heeft zich in de loop der tijd ontwikkeld, vat ze samen. Vandaag kan Brandt terugkijken op talrijke boekpublicaties. Daaronder zijn foto- en non-fictieboeken, geïllustreerde boeken en haar biografie. Brandt verkoopt ook kalenders, posters en andere merchandising-artikelen in haar webshop. Een ander onderdeel van haar businessmodel is samenwerkingen met bedrijven uit de foto- en dierenvoedingsindustrie. Daarnaast biedt ze lezingen, workshops en coachingsessies aan. Deze verschillen van veel vergelijkbaar aanbod. "Ik ben geen echte techneut", geeft Brandt toe. "Ik wil er het liefst zo min mogelijk mee te maken hebben." Brandt beweert niet dat ze programma's als Adobe Lightroom en Photoshop tot in de puntjes beheerst. Ze leert hoe ze de tools gebruikt om haar resultaten te bereiken en raakt daarmee een snaar bij veel andere fotografen. Want uiteindelijk telt voor Brandt het resultaat, niet de manier om er te komen.

Wat voor de fotoapparatuur en de software geldt, geldt ook voor haar monitor. "Een monitor moet mij een absoluut nauwkeurige weergave van mijn beeld geven", vat Brandt haar verwachtingen samen. Wat zo eenvoudig en vanzelfsprekend klinkt, vereist echter een speciale grafische monitor die bovendien regelmatig gekalibreerd moet worden. Brandt zelf gebruikt hiervoor al jaren verschillende monitoren van EIZO. "Ik ben begonnen met een ColorEdge CG2730", meldt Brandt. "Helaas heeft die de voorlaatste verhuizing op de achterbank van mijn auto niet overleefd. Ik had hem speciaal vastgebonden", herinnert de fotografe zich, zichtbaar bedroefd. Sindsdien heeft ze de transportdozen bewaard. Vervolgens stapte ze over op de ColorEdge CS2740, die ze vooral waardeert om zijn haarscherpe 4K-resolutie.

De komende maanden zullen Brandt en haar partner Christian Borchart de oude bakkerij stukje bij beetje renoveren. Op de begane grond komen kantoor- en atelierruimte voor de fotograaf en de IT-consultant. De bovenverdieping wordt gebruikt als woonruimte. De zolder, die Brandt alleen Bates Motel noemt, blijft voorlopig ongebruikt. "Ik denk dat het er spookt," zegt de fotografe - en grijnst. Ze lijkt niet precies te weten hoe serieus ze is. Als het inderdaad spookt, worden de spoken zeker toegelaten tot Brandt's social media club en zorgen ze samen met Ingo, Dio, Bruni, Gandalf en de wasberenbende voor positieve Insta-vibes.